Sensacyjne nowe, brakujące fakty z życia jasnowidza Wolfa Messinga

Czy  przed wybuchem II wojny światowej w latach 30 był mieszkańcem Lwowa, służbę wojskową odbywał w garnizonie w Przemyślu! - Czy są to nowe, brakujące fakty z życia Wolfa Messinga.

Choć Wolf Messing znalazł w Związku Radzieckim swoją nową ojczyznę, nie przestał poczuwać się do polskości. Jeden z dwóch samolotów, które w grudniu 1943 roku podarował na cele wojenne, przeznaczony został dla polskich lotników z 1 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego „Warszawa”. Sprawdziłem. Pułk ten  brał udział w walkach o Warszawę na przyczółku Warecko –Magnuszewskim, czyli - jego samolot, w czasie II wojny światowej, latał nad Górą Kalwarią.

Leonid Lubimski, kandydat nauk historycznych, emerytowany pułkownik z Sankt Petersburga, wspomina o samolocie podarowanym przez Messinga polskiemu pułkowi :

...Messing wyraźnie się denerwował i już nie chodził, a prawie biegał po pokoju. Przerwałem mu pytaniem: „ - A jak się zrodził pomysł podarowania samolotu pułkowi polskiego lotnictwa?”.  

„ - Wanda Wasilewska (polsko-rosyjska pisarka, w czasie wojny, przewodnicząca stworzonej w 1943 roku w Związku Radzieckim antyfaszystowskiej organizacji - Związek Patriotów Polskich), kiedy dowiedziała się, że jeden mój samolot jest już na froncie, powiedziała: „Dobrze byłoby, gdybyś też podarował samolot polskiemu Pułkowi Lotniczemu „Warszawa”. Tak też postąpiłem”. 

W swojej książce „Jaki startują o świcie”, były pilot 1 PLM Medard Konieczny pisze: Najsłynniejszym samolotem 1 PLM był zapewne Jak-1b z napisem fundacyjnym od profesora Wolf Messinga „Od polskiego patrioty, prof. Wolfa Messinga, polskiemu lotnikowi” – źródło: Samoloty Lotnictwa Ludowego Wojska Polskiego

„Czy lotnicy Pułku „Warszawa” brali udział w walkach?" - zapytał z kolei artysta. Opowiedziałem w skrócie o drodze wojennej tego pułku lotniczego. Kiedy rozmowa zeszła na temat udziału w walkach na przyczółku Magnuszewskim, Messing wpadł w euforię: „ -Przecież to w pobliżu mojego rodzinnego miasta Góra Kalwaria! Może mój samolot uczestniczył także w tych walkach!" - spojrzał na mnie i dodał: „Szkoda, że nic o tym nie wiesz”.

 Na moje pytanie, dlaczego nie odwiedził ojczyzny po zakończeniu wojny, sprowadził temat do problemu ówczesnego systemu. „Marzyłem, aby odwiedzić Górę Kalwarię, Warszawę, Kraków. Ale się nie udało. A wiesz, z jakiego powodu? Pieniędzy. Nie chodzi o ich brak, mam ich nawet teraz pod dostatkiem, ale przy wyjeździe, pozwalają mi wymienić na złote, raptem pięćset rubli! Wyobraź - oburzał się - Wolf Messing, po tylu latach, zjawia się w swojej ojczyźnie z groszami w kieszeni? Nie - pojadę do Polski dopiero wtedy, gdy będę mógł mieć tyle złotych, ile mi potrzeba. Ludzie powinni wiedzieć: przyjechał Messing!".

***

Przez cztery dekady żył i działał na terenie naszego kraju. Urodził się 10 września 1899 roku w naszym mieście - Górze Kalwarii. Karierę rozpoczynał jako artysta cyrkowy.

 I tu dowiadujemy się od Krzysztofa Bortnika, z opisywanej przez niego  sylwetki Wolfa Messinga w „Tygodniku Przemyskim”, że samodzielnie występował w Polsce, prawdopodobnie od wczesnych lat 20. (choć możliwe, iż jego debiut nastąpił jeszcze pod koniec poprzedniej dekady), dochodząc z czasem do pewnego rozgłosu, nieporównywalnego jednak z tym, jakim cieszyli się Stefan Ossowiecki czy Teofil Modrzejewski. W latach 30. mieszkał we Lwowie. (Istnieją domniemania, że jasnowidz mógł zostać zmobilizowany jeszcze podczas wojny polsko-radzieckiej, jednak z oczywistych przyczyn fakt ten postanowił w ZSRR zataić i datę swego powołania umiejscowił o rok później. Po wybuchu II wojny światowej znalazł się w radzieckiej strefie okupacyjnej dlatego według jego oficjalnej wersji zbiegł tam przed hitlerowcami, mógł wszelako po prostu przebywać w 1939 roku na terenach zajętych przez Armię Czerwoną. Początkowo aresztowany, zdołał wydobyć się z więzienia, a następnie wkraść się w łaski decydentów sowieckich, co otworzyło nowy, bardziej spektakularny etap jego kariery.

O polskim okresie życia Messinga wiemy więc bardzo niewiele. Ten fragment biografii jasnowidza przyrównać można do czystej karty, którą badacze muszą dopiero zapełnić. Nie jest to łatwe zadanie, liczne dokumenty uległy bowiem podczas wojny zniszczeniu. Działalność jego wszelako zostawić musiała ślady na łamach przedwojennej prasy, a także w ówczesnych memuarach. Jeden z takich właśnie tropów wiedzie do Przemyśla. Istotniejszy jest fakt, iż jasnowidz był już wówczas zaznajomiony z rodziną Główków i nawet gościł w ich domu, nie po raz pierwszy bowiem wiatry przywiały go nad San. W tutejszym garnizonie odbywał wszak służbę wojskową, która - jeśli wierzyć samemu telepacie -rozpocząć się miała w 1921 roku. Fakt ten potwierdza, zamieszczony w czerwcu 1922 roku na łamach „Nowego Głosu Przemyskiego”, artykuł pod tytułem „Kariera telepaty Messinga”, sławiący zdolności znakomitego jasnowidza w mundurze szeregowca.

Spotkałem go – relacjonował anonimowy autor – przypadkowo w gronie znajomych, gdzie przez dwa wieczory popisywał się swoim kunsztem. [...] Nie ulega wątpliwości, że ma się tu do czynienia z rzadkim fenomenem samorodnej telepatii, indywidualnością obdarzoną niepospolitą władzą jasnowidza. [...] A propos - jak słychać – tutejsi psychiatrzy wojskowi żywo tym fenomenem się interesują, czy nie byłoby więc wskazanym, aby zapoznać z nim także szerszy ogół miejscowej publiczności, choćby tylko celem okazania, że telepatia nie zawsze musi być narzędziem tylko kuglarzy i oszustów. („Kariera telepaty Messinga”, „NGP”1922, nr 26, s. 1–2. Autor pisał o jasnowidzu, iż pochodzi z zamożnej rodziny żydowskich „cadyków” i sam posiada dużą wiedzę talmudyczną. Jako młody chłopak zbiegł z domu [...]. Pobierał następnie nauki w Instytucie Psychologicznym w Niemczech i stamtąd ruszył po „laury” na scenę. Był dłuższy czas sensacją kół hipnotyczno-telepatycznych  w Berlinie, występował w cyrku Schumana, aż go koleje życia zawiodły do kraju rodzinnego. Warszawa zna go doskonale. W szeregu pism stołecznych, w ostatnich dwóch latach, drukowano o nim entuzjastyczne felietony, popisywał się m.in. przed Naczelnikiem Państwa oraz gronem specjalistów naukowych, zyskując wszędzie niebywałe uznanie).

Postulat ten miał się niebawem spełnić, jasnowidz – o czym nadmieniał Główka – zasłynął nad Sanem wyjaśnieniem kradzieży skór z magazynu wojskowego.

W czerwcu 1922 roku, „Wiadomości Miejskie” rzeczywiście donosiły o ujęciu szajki parającej się tego rodzaju procederem, nie wspominano wszak, aby do wykrycia rzezimieszków użyto metod „niekonwencjonalnych”. Anonimowy telepata, pomagał natomiast miesiąc później ustalić sprawcę kradzieży kosztowności. Jego rewelacje jednak nie potwierdziły się, jeśli był to Messing, w tym wypadku laury go ominęły. Sprawa złodziei skór dała mu wszelako rozgłos wystarczający, by uczynić młodego szeregowca ulubieńcem przemyskich salonów. „Służbę” pełnił więc na przyjęciach, w czasie których odczytywał pisma w zaklejonych kopertach, zapieczętowane i umieszczone w zamkniętych biurkach czy szufladach. Oczywiście, pisma dowolnej treści, były komponowane komisyjnie – jasnowidz znajdował się wtedy w innym pokoju, a następnie, w obecności tego samego grona zebranych świadków, pokazywał wspaniały dar jasnowidzenia, informując zebranych o treści pisma w kopercie.

Jego sława rozeszła się po mieście, a niektóre panie adwokatowe i doktorowe [...] starały się go nakłonić, by swój niebywały talent wykorzystał na ujawnienie interesujących szczegółów odnoszących się do wierności ich mężów. Wątpliwe jednak, by Messing dał się wciągnąć w tego rodzaju intrygi. Mimo wszystko, był tylko szeregowcem, świadomym, iż łatwo może utracić przywileje, którymi cieszył się, póki jedynie brylował na przyjęciach i zabawiał Przemyślan niewinnymi pokazami. Messing trafił zresztą do miasta w sprzyjającym momencie. Zagadnienia hipnotyzmu czy telepatii cieszyły się wówczas nad Sanem żywym zainteresowaniem, niekiedy wzbudzając nawet przesadne emocje. Na przykład jesienią 1921 roku, występ magnetyzera Romano zakłócony został przez sceptyka, którego „wyproszono” z sali odwołując się do argumentów siłowych. Ponoć, właśnie duże powodzenie kolegów po fachu Messinga, kilka miesięcy wcześniej skłoniło „Nowy Głos” do zaakcentowania, że i Przemyśl ma swego W. de Müllersa, o którym również opowiadają wtajemniczeni wiele niesamowitych rzeczy.

Opracowanie Michał Asman na podstawie artykułów :

http://airaces.narod.ru/all/roshin_i4.htm

W numerze 50 (166) „Kuriera Przemysłu Zbrojeniowego” z dnia 27 grudnia 2006 roku

link:  http://vpk-news.ru/articles/3230

Krzysztof Bortnik, "Jasnowidz Stalina" nad Sanem? O Wolfie Messingu i jego przemyskim epizodzie, " Przemyski Przegląd Kulturalny" 2012, nr 3-4 (26-27), s. 14-19. I link:     http://redakcja.pbp.webd.pl/ppk27.pdf

Zapraszam do obejrzenia programu telewizyjnego z cyklu „Niech mówią - Wolf Messing: prorok radzieckich przywódców” 

W tym programie wypowiadają sie osoby które znały go za życia.

Ci, co go znali, lub byli w dzieciństwie na Jego pokazach, opowiadają o swoich spotkaniach z Messingiem i o tym, co zazwyczaj pokazywał publiczności. W programie bierze udział między inyymi siostra znanego rosyjskiego aktora Borysa Chmelnickiego ( ur. 27 -06-1940  zm. 16 -02- 2008).

Jak zaczęła się historia poznania przez rodzinę Chmielnickich z W. Messingiem opowiada p. Luiza Chmielnicka: Jej ojciec był dyrektorem domu kultury w miejscowości na Dalekim Wschodzie. Tam występował W. Messing. Po występie następnego dnia W. Messing przyszedł do nich w gości. P. Chmielnicka twierdzi, że przyszedł, ponieważ spodobała mu się jej matka. Matka nie chciała widzieć się z tym panem, a więc poprosiła córkę żeby powiedziała mu, że nie ma jej w domu, na co on opisał dokładne miejsce, gdzie wtedy matka się schowała. W trakcie pierwszej wypowiedzi p. Chmielnicka podaje jeszcze kilka przykładów nadprzyrodzonych zdolności W. Messinga. Między innymi opisuje zdarzenie, które miało miejsce 7 lat później. Wtedy jej brat Borys Chmielnicki, który miał wadę wymowy i się jąkał postanowił zostać aktorem. Przed egzaminami matka poradziła mu zadzwonić do W. Messinga. Razem z bratem pojechaliśmy do niego. On nie pytając od razu powiedział, że brat p. Chmielnickiej chce dostać się na studia aktorskie. Potem wziął jego rękę i położył na swoim ciele, na szyi po prawej stronie, w miejscu, gdzie miał guza i powiedział, żeby się nie martwił, że zda. I tak się stało.

Borys Chmielnicki (Борис Хмельницкий) ur. 27 czerwca 1940 , Woroszyłow - zm. 16 lutego 2008 Moskwa.

Kiedy postanowił zdawać do Wyższej Szkoły Teatralnej, rodzice wysłali go do Messinga, by pomógł mu pozbyć się jąkania. I Messing pomógł. Tylko, nie pozbyć się jąkania, ale dostać się na uczelnię. Powiedział: „Idź na egzamin i nie bój się. Będę przy tobie". Gdy tylko Chmielnicki stanął przed komisją egzaminacyjną, przestraszył się, oczywiście i zaczął się jeszcze bardziej jąkać. Krótko mówiąc, z trudem wyrecytował pierwsze zadanie - i go przyjęto! Warto byłoby zapytać członków komisji, co wtedy myśleli? Czy sugestia Messinga działała przez całe ich życie? Niesamowite.

Sprawa X. Śledztwo trwa. "Sprawa zaszyfrowanego proroctwa Wolfa Messinga". Wydanie 30. z dn. 30.01.2013

Program jest ciekawy, bo występuje kilku świadków, którzy
znali Messinga i opowiadają o swoich spotkaniach z nim, ale jak w każdym
programie, są też artyści, którzy nauczyli się powtarzać sztuczki Messinga i są
przekonani o własnej nieomylności (przeprowadzono nawet udany eksperyment ze
schowanym wiecznym piórem).

Całość tematu obraca się wokół karteczki, którą otrzymała
Migunowa od Wolfa i próby rozwiązania, co tam jest napisane.

Zaproszony naukowiec, który, okazało się znał Messinga,
twierdzi, że tam jest rysunek kobiety, bardzo "artystyczny" i
świadczy to o cichym podkochiwaniu się w osobie, której Wolf dał tą karteczkę -
czyli Migunowej. Nie brzmi to przekonująco, ale otrzymał za to brawa. Poza tym,
w filmie występuje reżyser serialu "Wolf Messing - widząc poprzez
czas", Krasnopolski, który również znał Messinga i któremu Wolf
przepowiedział, że kiedyś nakręci o nim film.

Wolf Messing w Chabarowsku - Dalekowschodnie studio kroniki filmowej.

Psychologiczne doświadczenia Wolfa MessingaNa pokazach psychologicznych Wolfa Messinga w Chabarowsku, było wielu widzów sceptycznie nastawionych do eksperymentatora. Rzeczywiście – czy może człowiek, trzymający drugiego za rękę, odgadywać wszystkie jego życzenia?Doświadczenia z różnymi ludźmi wykazały, że może.Oto jedno z trudniejszych zadań:Odnaleźć wieczne pióro, schowane wśród widzów na sali, podczas nieobecności Wolfa Messinga.To nie nadprzyrodzone możliwości, ale głęboko naukowe podejście i rozwinięte naturalne zdolności pozwoliły Wolfowi Messingowi stać się fenomenem, którego imię jest znane w całym kraju.

Wolf Messing – Polak z pochodzenia - jest pierwszym, oficjalnie uznanym radzieckim telepatą.